Bu durum Türkiye’de gerçekleşse küçük kızı zaten kimse dikkate almayacağı için Lucas hiç böyle sıkıntılar yaşamayacaktı elbette. Anaokulu müdürü küçük kızı susturacak, öğretmenin böyle bir şey yapmaz, diyecek, kızlarının adı kirlenmesin diye aile olayı örtbas edecek, mevzu da uzamayacaktı. Ama Danimarka ve diğer İskandinav ülkeleri taciz, insan hakları, eşitlik gibi konuları çoktan halledip eleğini duvara asan bir nevi Harikalar Diyarı.  Şimdi başka bir mercekten bakıyorlar. Bir çocuk hayal kurabilir, yetişkinlerin dünyasında gerçekle düşü karıştırabilir ve elbette yanlış şeyler söyleyebilir.

Kendi küçük hayatımız için talep ettiğimiz özgürlük, koca dünyayı değiştirebilir. Hadi o kadar da hayalperest olmayalım ama en azından yakınımızdaki birinin hayatına dokunabilir. Korkularımızı hafifletip yenilgilerimizi unutturabilir. Bir bisiklet, bir ağaç, bir öğrenci derneği…

Hele ki toplum kurallarına haddinden fazla kıymet verenleri hiç es geçmez.  Köksüz, evin babasını kaybetmiş bir ailenin yaşamına ortak ediyor seyircisini ve şu soruyu soruyor? En çok kim yenilir? Hayatını evin temizliğine adamış, acizlikten aldığı kuvvetle çocukları üzerinde tahakküm kuran anne mi? Babasıyla birlikte çocukluğunu da kaybeden, artık erkek olmak zorunda bırakılan ergen mi? Gençliğinin, okumuşluğunun gücüne yaslanıp evin bütün sorumluluğunu sırtında taşıyan genç kadın mı? Yoksa bütün bu kaos içinde bir türlü sesini duyuramayan küçük kız mı?