Öğrendikçe girdiği girdapta yetinemeyen fotoğrafçı evinin adresini alıyor Bâki’nin. Karşısına çıkıp ne soracağını bilemese de çat kapı girmek istiyor yaşlı adamın yalnızlığına.

Dolapta kalmış bir parça beyaz peynirin küflerini izledi uzun uzun. Bir buzağı ile başlayan serüvenin hastane koridorlarında gezinmesini düşündü ve küçük parçaları kemirmeye başladı, değişsin istedi ağzının tadı.

Sağ kolu doğuştan engelli bir belediye işçisiydi Miskin. İsmi de buradan gelirdi; gelişmemiş koluna yetiştirilmemiş insanlar tarafından takılmış bir lakaptı. Gerçek adını kendisinden başka kimse bilmezdi. Her gece sol kolunun üzerine yatar ve kalbini ezerdi. Bazı günler ölüden sayardı kendini.