su değildim, kuyuyu kemirmeden gelişiyorum kilden
akşamlara ihale edilmiş ve çürümüş bir karmaşa var
elimde süpürgeyle münakaşalar bulupyığınına atmalar istemekteyim bir süre kimse kendini uyanmış hissetmediama bilinçsiz de ölmedibu kelimenin ölçeğini görüyorumtaşlaşmış mesafede uyusa dakeskin bir gürültüyle kafa kafaya vermişçığlığımız uyandırırdı kuyuyu kemirmedenayaklarımı bir dağda kaynatıpbahsettiğim ağacıima ettiğim nehiri doğa bilerekyüksek sesle duyuruyorum:-kas ve liften oyulmuş bu cankilden gelişmektedir alnımdan geriye boynumu tanıyorumve durduruyorum çürümeyigeciktiriyorum adımlarımı ağaç yapılmak istemekteyim ter mayalarındansu değildim […]
İhtilâl sizin oralara da geldi mi?
“Hayırdır dayı?” dedi “Bugün maaş günü mü?” “Lo lo yok” dedi adam “İlla paraya mı gideceğiz?” Düzgün güldü. “Ben ne bilem, böyle doluşmuşsunuz arabaya.” Dizel motor sesi, kayalıkların arasında yankılandı. Adamın bembeyaz pos bıyıkları sabah güneşiyle parıldadı. “Hele uzatma, dön önüne.” Minibüs ovaya indi. Uzakta Munzur Dağları’nın tepelerini bulutlar bir örtü gibi kaplıyor, sabahın beşinde ilçe merkezinde birkaç karga sesinden başka hiçbir ses duyulmuyordu.
Kırmızı minibüs virajların arasından çıktı. Düzlüğe, Pülümür asfaltına doğru ilerledi. Puslu ormanlara sis grisi bulaşıyor, yuvarlak lambaları cızırdayarak ışıldıyordu. Karşı yamaçta bir ceylan koşuyor; Düzgün, ön koltukta yan dönmüş, bir eli şoför koltuğuna yaslı, diğeri kapıda, çamurlu yolları izliyordu. Yan camın buğusunu kazağının koluyla silip arkasına döndü: “Hayırdır dayı?” dedi “Bugün maaş günü mü?” “Lo lo yok” dedi adam “İlla paraya […]
İpucu, Üç kat
Daha orada değilken, daha sessizliği yutarken çıkan sözcüklerim ayrılmış zamanların renklendiricisi - eklemek istenilen başlıklar bir sürü metne ve yönlendirmeler etrafında toplanmışken bir panoptikon içerisinde yaşadığımızı söylemek bir bilge lafı olmaz, bilirsin, düş karakteri olarak seyirciye konuşmak da düş karakterine karşı konuşmak da hoştur dolayısıyla hayalet olarak geziyor büyücü, görmeye çalışabilirsin.
I. Derin uykuya daldık – uyanmak aralığı olmayan bir zaman aralığı. Henüz karanlığı sindiremeden; henüz derilerin kapatamadığı yaraları yeterince yalayamadan; henüz ayağımıza yapışan kiri bir ahtapota yapıştırmadan; henüz kentin sokaklarda yürümekte olan tozlarını bir kavanoza hapsetmeden; henüz gündüzlere erişemeden geceyi yaşamaya karar verdik. Uzun soluklu şarkılar söyledik ardından gittikçe sıcaklaşan gezegenin üstünde ham bir şiiri […]
başrolün omuriliğine silah kabzasıyla vuran dublörün macerası
bu çizgiler boyanmıyor alnımda. avuçlarımı tokmaklar öpüyor. kapılar ve keder.
/Dikkat! Lirik çıkabilir… / hep sesimi kanattı sayıkladığım adlarbu suskunluğun suçlusu da benim sular tenimi kayırıyor bu pıhtılaşan çamurdanbiliyor muyuz ölümleri, zulmü biliyor muyuzelimin necedir taştan ekmekler tanıdığınıgenzimde lav, saçımda bit bulduğunu kuşlarınbiliyor muyuz niçin çiçekleri öpüyor diken tanrı war-dır ölüm. bunca zevata dahi kapımızın ardındabilirsin. azrail de yorulur. o da eğilir serin sulara.kuruyan genzini […]
Göç Mevsimi
Bazı taşları yerinden çıkmış eski kaldırımda yürürken yalnız olmadığını görmenin getirdiği tuhaf bir duygu tüm bedenini sardı. Adımları hızlandı. Sanki yol boyunca gördüğü her kuş sadecekendisinin görebileceği bir biçimde onu selamlıyordu. Bir gün Neriman’la tekrar kavuşacağına olan inancı on yedi günün sonunda hiç olmadığı kadar çoktu.
On yedi günün sonunda evden çıkıp hayatında ilk defa tek başına meyhaneye gitmişti. Yaşı tutmadığı için Taksim’deki barların kapılarında dikilen güvenlik görevlilerinin arasından sıyrılıp içeri ilk adımını attığı an kadar heyecanlı, ne yapacağını bilemez bir şaşkınlıkla etrafa bakıyor, titreyen ellerine masada bir yer bulmaya çalışıyordu. Biraz da heyecanını dindirmek için bir sigara yakıp etrafı izlemeye […]
Yıkım Armağanı
Bakışlarından akan yol, uzaklığı parçalıyorken bir kuş kanadının izi avuçlarının sarsıntısında.
Bakışlarından akan yol, uzaklığı parçalıyorken bir kuş kanadının izi avuçlarının sarsıntısında.Yüzünde yankılanan bin sükût içingözlerinin yürüdüğü sokaklardaki her kaldırımabirer zarf bırakıyordun:boşluk, yıkım, kalıntı. Boğazında ateş dolusu kuyu.Sesin duyuluyorduyedi katlı bir kiliseden.Kendine uyandığın bir yolculuk sırasında senin uykuna kapanıyordu gözlerim.His devinimi soluk soluğa. An dize dize iken,boylu boyunca uzanır gecenin meçhuliyeti kalem ve kağıda. Bir yıkım […]
dona nobis pacem barbarus
neyse ki başın seninle diyip nasıl da sıyrılacağız öyle işin içinden
1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü’nü sevgili dostumuz Sultan Gülsün’ün şiiriyle kutluyoruz. Aydınlık ve Eşit bir dünya için… *** Şiir: Sultan Gülsün Seslendirme: Mizgin Bulut Mix: Hıdır Murat Doğan *** dona nobis pacem barbarus hırsızlığın ne olduğunu günün 4 saatini kendimize, kalanını sermayedara çalıştığımızda anlıyoruzbize huzur ver barbar,dona nobis pacem barbarus ya da -bu çarkın dişlileri […]
Kahkahası olan bir slogan
herkes nasıl da haklı birinden bir şey beklerken, biliyorlar
çoraplarımızın ve küpelerimizinbayraklarımızın ve renklerimizinbiz yan yana durmadıkça eşi yokbu yüzden birlikteyiz meydanlarda siz de varsınız elbetteelinizde sopayla ve kininizleve megafonlardan slogan atmayalım diyen sesinizle iffet kahkahayla yırtılan bir şeymişbuna da bir kahkaha sevgili zıplayanlar rahatsızlar, işte tam bu yüzden tüm bu beklentilerin onları çıplak bıraktığı daalıp tenlerine sürdüğü kaygı da burada işte görüyorlar, korkuyorlarherkes nasıl da haklı birinden bir […]
Bir Portre Olarak Cemil Kavukçu'yu Okumak
Cemil Kavukçu’nun beslendiği erkek figürlerinin keşfi yine bu döneme denk düşer. “Çok istediğim halde yeterince tanıyamadığım biri “ diye tanımladığı babası ile kuramadığı iletişim yıllar sonra işleyeceği erkek dünyasının hezeyanlarının tohumudur. Çıkış yolları kapanmış, mutsuz, kaybetmiş ama bunun altında ezilmemiş erkekler.
“Evimizin arka bahçesi okuduğum çizgi romanlara ve izlediğim filmlere göre kovboy kasabası, Kızılderili bölgesi, şövalyelerin çarpıştığı bir ortaçağ kalesi ya da korsanlara karşı kendimizi savunduğumuz engin bir deniz olurdu. Bütün oyuncaklarımızı kendimiz yapardık. Film gibi konulu oyunlar oynardık. Oyunların senaryoları o an oluşurdu. Yaşamımın en tasasız en mutlu günleriydi. Yıllar sonra Sait Faik’in “Bir Bahçe” […]
Yakılan Ateştir Orada
"Yakılan ateştir orada, ağıt derler." diyerek sırtlarındaki ilk kumaş toplarını ikinci katın kapısına serdiler. Bir kulağıyla onları dinleyen han esnafına memleketlerini anlatırken ayaklarının altında kayan temelin kıpırtısını hissetmediler. Üç genç dikleşen sırtları, genişleyen ciğerleri, pembeleşen yüzleriyle hanın dış kapısına çıktı. Sokak esnafı; camekânların ardından gençlere, kamyona, kumaşlara ve han esnafının yersiz coşkusuna hayretle bakıyor, bu coşkuya mana arıyordu. Gençler büyük bir telaşla ikinci topları kaldırdı. Sırtlarına çöken kumaş topları güzelliğini gitgide yitiriyordu. Esnaf bu kez durulmuş vaziyette, taburelerinde kahvelerini içiyor, boğazdan esen ılık rüzgârı dinliyordu.
Gençlerden biri yokuşun daraldığı, dükkânların seyreldiği yerden öne atıldı. Ellerini çırparak sokağı ikiye ayıran kamyonun önünü kesti. Peşinden gelen iki gençle beraber tarihi hanın mühürlenmiş kapısını söküp yetmiş yıldır adım atılmayan dar avlusuna girdi. İki avlulu bu hanın denize bakan odaları birer birer çöküp; bu odalarda kalan bekârlar, taşradan kente göçen işçiler ve memleketin bir […]