Şimdi, yaşamın her alanında teknik bir hakimiyet mevcut. Elimizi atığımız her nesnenin arkasında bir işlemciyle ve onu devreye sokan bir yazılımla karşılaşıyoruz. Çağımız artık bu “marifetini” sanata da taşımaya çalışıyor. Yapay zeka, Rembrandt’ın eserlerini andıran bir portre çizmeyi başardı. Süreç şöyle ilerliyor; öncelikle makine, ustanın yarattığı eserleri detaylı bir biçimde inceliyor, tablolardaki katmanların derinliklerine bakıyor, […]

Bir şeyi bütün tutmaya çalışmak en zoru.
Dağılmaktan korkuyorum. Fakat iç sesim, narı yumrukla diyor. Dök içini lekelen.
Narı yumrukla…

Dünyaya sadece nefes almaya gelmiş mahluklar gibi akıp giden kötülüğün içinde boğulmamak için kulaç atıyoruz. Bilsek ki insan olmanın manasını kim bilir ne hikmetlere vakıf olacağız. Bedene konulan ruhun manasına vakıf olabilsek dünya daha güzel yarınlara adım atabilir. Ama insanoğlu yine de fıtratına uygun davranıp şu zaman döngüsünde ayakta kalabilmek için her türlü yolu mübah […]

Sözcükler kıyılarının nemli virgüllerine varana dek hazanın yüzüne kar sürer gibi, bir yıldızın sokağında yürüyordu. Kirpiklerinden sayılıyordu saatlerin gecesi. Gün devriliyorken, omuzlarından dünya dökülüyordu sanki. Nefes kapılarıma açılan pencereleri, pencerelerinden duvarlara sızan fesleğen kokusu, o kokuyu dalgalandıran bir güvercin aklığı topraklaştırıyordu zamanı. Avuçlarındaki çizgi tohumları soluk sessizliğinin anlamı oluveriyordu aniden: an yalın/iz iken… Sessiz soluğunun […]

Onunlayken saatlerce denizi seyredip, orada zihnimizi yıkadığımızı düşünürdüm. Kirliydik, kirletilmiştik. Fakat hangimiz daha temiz ya da daha çok pisliğe bulaşmış bilemiyordum. Hâsılı arınmalıydık… “Söylesene sana niçin Çingene diyerek bağırdı” diye sordu. “Aşağılamak içindi” dedim.  Gücüme gitmemişti “Çingene” diye ünlemesi. Ona acımıştım. Birçok orta sınıf denilen insan gibi pazara sadece benliğini tatmin etmek için gelenlerdendi. Pazarda […]